Waarneming of dé waarnemer zijn?

Het doel van meditatie is niet om “de waarnemer” te worden!

Veel meditatie technieken gaan over jouw gedachten/gevoelens waarnemen, en onthecht te zijn. Soms lijkt dat door te slaan tot een afstandelijke houding of zelfs dissociatie. Iemand wordt meer aanschouwend, maar de betrokkenheid en levendigheid is weg. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Om deze verwarring helder te krijgen, voeg ik mijn leraar Ric Weinman hierover. Zijn antwoord:

Wanneer je ‘een waarnemer’ wordt als identiteit, ben je slechts van identiteit veranderd. Deze identiteit als “dé waarnemer” leeft vanuit afgescheidenheid (separation) en geeft daarom deze kille onthechte plek.

Echte Waarneming is leven in flow, als gewaarzijn (awareness), en een natuurlijke hartsreactie hebben op wat er gebeurt.

Ping! Dat verklaarde zo veel. Een identiteit opbouwen in plaats van natuurlijk zijn. Dit is tevens het grootste risico bij een verkeerde toepassing van Boeddhistische meditaties, zoals Vipassana.

Loskomen van je gedachtenstroom is een hele mooie stap. Soms soms lijk je zelfs heel onverstoord door wat er gebeurt, maar enkel omdat je jezelf onbereikbaar hebt gemaakt. Dat kan ook anders.

En hoe dan wel?

Dat zag ik heel helder in India. Echte ontwaakte meesters omarmen wat er gebeurt. Alles mag er zijn, mag ze raken, en zichtbaar maken waar ze onbewust zijn en werk nodig is. Het is heel open en vrij. Ze zitten niet vast aan de wereld van vorm, maar leven er wel in.

Bij een satguru zoals Amma (Mātā Amritānandamayī) zul je zien dat ze helemaal straalt, volop leeft, meelevend en actief is. Haar ashram volgt dat voorbeeld; ze ondernemen actie bij natuurrampen, regelen scholing, voedsel, gezondheidszorg en onderdak. Allemaal om het lijden te verlichten, terwijl de houding vrij is. Ook daarmee ‘vergeet’ je jouw ego.

Je inzetten, zonder er iets voor terug te willen, noch te hechten aan de uitkomst.

Dat is voor mij zo’n helder voorbeeld. Liefdevol leven in Waarheid! ❤️🙏